“Hiçbirşey sona ermedi. Ermez de… Geçmişe doğru süzülüp giden bir hikayenin başladığı yere döndüm. Zamanın tozunda berraklığını yitiren ve sonra da ansızın öyle bir anda tıpkı bir rüya gibi gelen bir hikaye. Hiç birşey sona ermez.”
“Şiirlerini hapishanenin duvarından savuran Anna’yı hatırlasana… Ertesi gün birini karların üzerinde bulmuştum:
Yürüdükçe biz kalabalığın ve gürültünün ortasında bulmuştum: Meleğin sessizliğiydi başımızı derde sokan İndirdi kanatlarını Dokunmak için toprağa ve çamura. “Tek ütopyam üçüncü kanattır” diye haykırdı sonra”
“Herşeyin üzerine çöken zamanın tozuna! Büyük, küçük herşeyin.”